تیم های پشت ESL می خواهند آنچه را که هواداران می خواهند بیشتر فراهم کنند: بازی های بیشتر بین بزرگترین باشگاه های فوتبال. جلب توجه بیشتر ، فروش تبلیغات بیشتر. چرا می توانید فولام در برابر برنلی را تماشا کنید در حالی که می توانستید بارسلونا در هر فصل هشت بار در مقابل رئال مادرید حضور داشته باشید؟ اما ، مانند محور اشتباه روزنامه نگاری در فیلم ، این همه می تواند براساس داده های معیوب باشد. هزینه های فوتبال برای چندین دهه به طور مداوم در حال افزایش است – این بازی بین کانال های ماهواره ای و سیستم عامل های جریان قطع شده است ، در نتیجه این است که اگر می خواهید کل فصل تیم خود را به طور زنده از تلویزیون تماشا کنید ، حداقل به سه اشتراک جداگانه نیاز دارید. غیرقابل تحمل ، بنابراین بله ، طرفداران به رسانه های اجتماعی متوسل می شوند تا در اقدامی که از مشاهده عادی آنها ممنوع است ، استفاده کنند یا در وقت یا پول خود برای بزرگترین بازی ها صرفه جویی می کنند. اما این بدان معنا نیست که تمام آنچه آنها می خواهند تماشا کنند ، است. در فیس بوک ، میلیون ها نفر هر آنچه را که در خبرهایشان ارائه می شود تماشا می کنند ، بنابراین الگوریتم بیشتر آنها را سروسامان می دهد و به شرکت های رسانه ای پاداش می دهد که آن را در یک مسابقه به پایین که برای تبلیغ کنندگان عالی است و برای مصرف کنندگان وحشتناک است ، سوق می دهند. روز گذشته رسانه ها ، فلورنتینو پرز – رئیس رئال مادرید و رئیس سوپرلیگ – به نقطه پایان منطقی تقلا برای توجه اشاره کردند. وی گفت: "اگر جوانان مسابقات فوتبال را خیلی طولانی می یابند ، ممکن است به دلیل جذاب نبودن آنها باشد … یا شاید مجبور باشیم مسابقات فوتبال را کوتاهتر کنیم." این دقیقاً همان تفکر غلطی است که منجر به ایجاد صدها نفر در کریکت – یک مسابقه فرانکشتاین با قوانین مختلف برای سایر ورزش ها که سعی در هواداری از طرفداران جوان دارد اما خطر از بین بردن همه را دارد. بالاخره چرا در مسابقات کوتاه تر متوقف می شویم؟ آمار توییتر نشان می دهد که مردم عاشق تماشای کلیپ های گل هستند ، بنابراین بیایید از قانون آفساید خلاص شویم تا امتیازات بالاتری را تضمین کنیم. فیلم های مهارتی واقعاً در شبکه های اجتماعی محبوب هستند ، بنابراین بیایید امتیازات پاداش را برای بیمارترین ترفندها به شما بدهیم. اگر بازی هنوز 5 دقیقه مانده است ، چرا که یک توپ اضافی نخواهید گرفت تهدیدهای مربوط به لیگ جدا شده هر پنج سال یا تقریباً طی دهه های گذشته افزایش یافته است – و لیگ برتر ، شاید منصفانه ، به ریاکاری متهم شده باشد ، زیرا ریشه آن از یک دانش مشابه است sm از باشگاه های برتر انگلستان (البته یکی از آنها اصول صعود و سقوط را بر اساس شایستگی حفظ کرد). این همه نشانه یک بیماری زمینه ای است که حداقل تا آن زمان عقب است ، اما با رشد درآمد رو به رشد از طریق بازی معاملات ظالمانه حقوق تلویزیونی فوتبال را مدرن کرده است ، اما همچنین ارتباط بین موفقیت ورزشی و سود مالی را نیز قطع کرده است. در گذشته ، تیم هایی که از نظر اقتصادی بهترین عملکرد را داشتند ، تیم هایی بودند که می توانستند بیشترین درآمد را از طریق درب های هواداران کسب کنند – رئیس برای یک وینگر حیله گر ، به امید اینکه بازیکن هواداران را جذب کند ، سر و صدا می کند و سپس به لبه صندلی های آنها. اما اکنون ، درآمد حاصل از فروش بلیط و برنامه های روز مسابقه بسیار زیاد است ، زیرا پول دریافتی از معاملات تلویزیونی و معاملات اسپانسر سودآور بسیار بیشتر است. این همان چیزی است که به باشگاهی مانند بورنموث ، با یک استادیوم که فقط 11000 نفر در آن مستقر هستند ، امکان داد که به مدت پنج سال در پرواز برتر شرکت کند. اما همچنین نژاد جدیدی از مالکان را به ارمغان آورد که موفقیت ورزشی را نه به عنوان هدف ، بلکه به عنوان وسیله ای برای رسیدن به هدف جایزه می دانند: جایزه ها را نه برای رضایت ذاتی ، بلکه برای تقویت بازاریابی که از آن بهره مند می شوید کسب کنید. برای آنها ، رتبه واقعی مورد علاقه جدول لیگ برتر نیست ، بلکه Deloitte Money League است که ثروتمندترین باشگاه های فوتبال جهان را رتبه بندی می کند. .